Granatzweg - Ein Weg entlang einer historischen Grenze

De Granatzweg nodigt bezoekers uit om een kijkje te nemen in de natuur en zich onder te dompelen in de geschiedenis van een voormalig grensgebied.
De Granatzweg loopt langs de oude grens tussen Beieren en het Innviertel van Geiersberg tot St. Willibald en kan ook in afzonderlijke delen worden bewandeld.

De Granatenweg begint in de gemeente Geiersberg, een klein, bescheiden dorp in de regio Innviertel.

Wat deze bescheidenheid echter overstijgt, is de parochiekerk. De statige kerk met zijn 47 meter hoge toren is ongeëvenaard in de omliggende gemeenten. De kerk in Geiersberg is ook de enige Leonhardkerk in het Innviertel. In de toren hangen drie klokken, waarvan de oudste en grootste dateert uit 1512 (500 jaar). Dankzij hun eerbiedwaardige leeftijd werden ze tijdens de twee wereldoorlogen niet gebruikt als erts voor kanonnen.

Routebeschrijving:

Toen de grens naar het westen werd verlegd, verloor Geiersberg ook zijn belang als grensstad en werd de douanegrens naast de kerk afgebroken.
De grens liep ook door onze parochiekerk. De dichtgemetselde "Schwärzertor"-poort aan de zuidkant van de kerk herinnert aan de ongeoorloofde smokkel van goederen door de kerk.
Toen de grens al lang niet meer bestond, werd hij nog steeds gebruikt: als de boeren uit Schernham hun westelijke weiden in de richting van Hatting maaiden, zeiden ze: "Nu gaan we naar Beieren!". Vandaag de dag, wanneer de schoolbus de kinderen uit Thaling, Aschbrechting, Breiningsham, Willmerting, Oberlemberg en Obermauer naar huis brengt, zeggen ze: "De bus rijdt in de Granatz!".

De Granatzweg in Pram loopt langs de westelijke grens van de gemeente en markeert de scheidingslijn granatz = grens, die in 1156 werd getrokken tussen Beieren en het hertogdom Oostenrijk.

Pram, van het Keltische prama = Krebsbach, wordt al in 903 genoemd in een stichtingsakte van de Beierse koning Ludwig IV. In 1156 werd Pram toegewezen aan het hertogdom Oostenrijk en werd het een grensgemeente met Beieren.
Deze grensligging werd ook een uitdaging voor de bevolking, er ontstonden zogenaamde "verdedigingsdorpen" (Gerhartsbrunn,...) en in de boerenoorlogen vocht de bevolking terug tegen grieven en hoge lasten.
In 1702 werd deze grenssituatie opnieuw merkbaar tijdens de Spaanse Successieoorlogen, totdat de grens in 1779 werd opgeheven.

Routebeschrijving:

Volg vanaf Geiersberg (Gh. Mayr), het voormalige grensstation tussen Beieren en Oostenrijk in Geiersberg, de wegwijzers over glooiende, deels beboste bergruggen langs de westelijke gemeentegrens van Pramer naar Taiskirchen.

De gemakkelijke 7,5 km lange wandelroute biedt veel afwisseling, maar ook ontspanning: bankjes, een uitkijkplatform, informatieborden over geologie en geschiedenis, een "kunstmijl" ontworpen door kunstenaars uit de regio, een boomhut en speelstations voor kinderen, evenals een leuk educatief bospad, dat een beetje inzicht geeft in de samenstelling van onze bossen, nodigen u uit om te blijven hangen.

Als je meer wilt weten over de regio, kun je andere bezienswaardigheden bezoeken (het Furthmühle molenmuseum in Pram, het renaissancekasteel Feldegg, de parochiekerk in Pram met werken van Schwanthaler, het smederijmuseum in Gries, het boerenoorlogsmonument op de Schulterberg, etc.) of genieten van een lekker hapje in de granaatherbergen.

De Granatzweg in Taiskirchen biedt een prachtig uitzicht op ongeveer 30 kerktorens op verharde wandel- en weidepaden!

De gemeente Taiskirchen, voor het eerst vermeld in een oorkonde uit 1120, behoorde tot het graafschap Formbach, een machtige adellijke familie in Oost-Beieren. De zuidoostelijke gemeentegrens met Pram en Dorf an der Pram was tot 1779 ook de Beiers-Oostenrijkse staatsgrens.

De vroegere verbondenheid van Taiskirchen met Beieren heeft niet alleen een blijvend stempel gedrukt op het dialect en de mentaliteit van de mensen, maar ook historische sporen, zoals een grenssteen op de gemeentegrens met Pram of het grenssteenreliëf in de lambrisering van de herberg op het marktplein. Het Beierse wit-blauwe ruitpatroon is ook terug te vinden in een muurschildering op het plafond van het gotische schip en in het gemeentewapen.

Routebeschrijving:

Vanaf het rustige, ongerepte Altmannsdorf-stuwmeer loopt de route door het dorp Taiskirchen, waar u zich culinair kunt laten verwennen. U kunt ook een bezoek brengen aan de thematuin "Leben am Teich" ("Leven bij de vijver") bij het restaurant Wirt am Markt. De goed versterkte route gaat verder naar het uitkijkpunt "Kapuzinerbankerl", vanwaar je op een heldere dag wel 30 kerktorens en gemeenten kunt zien, en verder naar het Gumpingerkreuz in de richting van de Pramer-grens.

De Granatzweg in Dorf an der Pram nodigt je uit om te genieten van het idyllische landschap en je dorst naar kennis te lessen met lekker eten en drinken.

Hoewel het gebied rond de huidige gemeente Dorf an der Pram voor het eerst wordt genoemd in een document uit 1371, werd het aan het einde van de 12e eeuw Oostenrijks, nadat Traungau in handen van de Babenbergs was gevallen. De Pram was een grensrivier en pas in 1816, toen het Innviertel na vele oorlogen eindelijk deel ging uitmaken van Oostenrijk, werd de grens verlegd naar de Inn.

Na de oprichting van districten en gemeenten in Oostenrijk werd de gemeente Dorf rond 1850 onderdeel van het district Ried im Innkreis en iets later van het district Schärding. De parochie Dorf an der Pram behoort echter nog steeds tot het Landler dekenaat Kallham.

Routebeschrijving:

Vanaf het stuwmeer Altmannsdorf loopt de route in de richting van Viertelbach via Stögen en Parting naar Schatzdorf. Een splitsing in Viertelbach leidt via St. Nikola en Hinterndobl, waar je kasteel Hinterndobl en een gedenkteken voor de Boerenoorlog van Achatz Willinger kunt bezoeken, naar Schatzdorf. Vanaf hier leidt een nieuw aangelegd wandelpad via Pimingsdorf naar het centrum van Dorf an der Pram. De Granatzweg leidt langs de Pramtalweg rechtstreeks van Dorf an der Pram naar de kruising Habetswohl en verder naar de gemeentegrens van Riedau.
De gezinsvriendelijke route gaat verder over goed begaanbare landweggetjes via Habetswohl naar de gemeentegrens van Riedau.

Met een breed scala aan culinaire lekkernijen - van goed verzorgde snackbars en een traditionele herberg in het centrum tot een restaurant met twee hoeden in Kumpfmühl - moet er ook genoeg te eten zijn om onderweg bij een of twee bezienswaardigheden te stoppen: de St. Nikola-takkerk, het tractormuseum in Obernparz, het gasboorplatform "Zupfing 2" in Thalling of de vistrappen in Stögen en Hohenerlach.

De Granatenweg in Riedau wordt gekenmerkt door een grote verscheidenheid aan landschappen op verschillende wandelroutes.

Midden in een groene weide, in het zuiden omgeven door de heuvels van het Hausruckviertel en in het noorden door de uitlopers van het Sauwald, ligt de gemeente Riedau aan de glooiende oevers van de Pram.

Als voormalige Oostenrijkse grensstad met het naburige Beieren kan Riedau terugkijken op een bewogen geschiedenis: Riedau werd in 1515 door keizer Maximiliaan I verheven tot marktstad en was tijdens de Napoleontische oorlogen slechts kortstondig Beiers, totdat het in 1816 definitief terugkeerde naar Oberösterreich.

Routebeschrijving:

Vanuit Dorf an der Pram gaat de route via het dorp Friedwagn naar het uitzichtspunt "Friedwagn". Via het dorp Birkenallee bereik je het centrum van Riedau. Als alternatief kun je vanaf het uitzichtspunt Friedwagn de prachtige hooggelegen wandelroute via Pomedt, Habach en Bayrisch-Habach nemen en via het dorp Berg Riedau bereiken.

Eenmaal aangekomen in Riedau kun je ontspannen en nieuwe energie opdoen in de luchtige gastentuinen van de Riedau restaurants. Voordat je verder gaat langs de Pram naar Zell an der Pram, moet je zeker het houtmuseum Lignorama bezoeken.

De Granatzweg in Zell an der Pram betovert op zijn weg langs de gerenatureerde Pram met de aanblik van het prachtige kasteel en de "Innviertler Dom".

Vanuit welke richting je Zell an der Pram ook nadert, de neoklassieke parochiekerk, ook bekend als de "Innviertler Dom", en het kasteel, waarin een regionaal opleidingscentrum is ondergebracht, kenmerken het beeld van de gemeente. Bijzonder bezienswaardig is de twee verdiepingen tellende banketzaal van het kasteel met plafond- en muurschilderingen uit de Griekse mythologie en genreschilderijen uit het aristocratische plattelandsleven.

Routebeschrijving:

De Granatzweg in de gemeente Zell an der Pram leidt van Riedau over het fiets- en wandelpad langs de Pram naar het kasteel. De route gaat verder in oostelijke richting, waar je via een heuvelrug met geweldig uitzicht bij Holzedt weer op de historische grensroute uitkomt. Achter de herberg Wirt z'Krena verlaat u het gemeentelijk gebied en gaat u in noordelijke richting naar het windmolenpark Steindlberg.

Als je langer in Zell wilt blijven, kun je verschillende "Marterlwege" (wegkruisen) en andere bezienswaardigheden bezoeken, zoals het "Sallabergerhaus" of de gotische kinderkerk in Jebling.
De gezellige herbergen in het dorpscentrum en in Krena bieden verfrissingsmogelijkheden.

De Granatzweg in Altschwendt is 4,6 kilometer lang en is een lust voor het oog met zijn rustige, zacht glooiende en overwegend agrarische landschap.

De gemeente Altschwendt werd voor het eerst vermeld in een document van de abdij Vornbach-Suben in 1238 als "Altswent". 28 kapellen en kleine monumenten getuigen van de sterke religieuze wortels van de woongemeenschap. Naast geschreven documenten is ook de naam van een boerderij, de "Kronawitter" (Granetzwitterb), wat "grenswachter" of "degene die aan de grens woont" betekent, overgebleven uit de tijd als grensgemeenschap.

Door zijn geografische ligging wordt Altschwendt beschouwd als de "waterscheiding" tussen Aschach en Pram. Het windmolenpark met vijf windturbines is al van verre zichtbaar en is een herkenningspunt van de gemeente geworden.

Routebeschrijving:

Vanaf Krena (Zell/Pram) loopt de route eerst over een grindweg na een van de laatste holle wegen, waarop je ook twee windturbines passeert. Langs dit deel van de route kun je genieten van een prachtig panoramisch uitzicht op het Hausruckviertel in het oosten en het Pramtal in het westen.
De route gaat dan verder langs het boerenpad van Rödham naar Altschwendt. Een goede plek om te stoppen voor een verfrissing is de Doblinger herberg, waar u op verzoek het standbeeld van de "rokende vrouw" in de kapel kunt bezichtigen. De zeer eenvoudige parochiekerk (19e eeuw) is ook een bezoek waard. Je gaat dan verder via Altenseng naar St. Willibald.

Willibald. De Garnetweg in St. Willibald biedt wandelaars veel afwisseling op een gemakkelijke, voornamelijk geasfalteerde route, maar leidt ook door weiden, velden en bossen gedurende ongeveer 4 kilometer.
Het gebied was al in de Keltische en Romeinse tijd bewoond. Het huidige "Romeinse pad" op de noordelijke heuvelrug van de gemeente herinnert hier nog aan.
Terwijl de Antlangbach al in 777 als "fluenta Antalanga" en het dorp Aichet in 1110 in documenten werd genoemd, komt St. Willibald pas tegen het einde van de 15e eeuw voor het eerst bij naam voor als "zand Willbald". Toch bleef het dorp de hoofdplaats tot 1850, toen het bij wet een gemeente werd. De parochie, die aanvankelijk tot de abdij van Suben behoorde, werd al in 1782 onafhankelijk.

Terwijl St. Willibald ooit puur agrarisch was, is het tegenwoordig een ambachtelijke en industriële gemeenschap met ongeveer 300 banen.

Routebeschrijving:

De route van de Garnet Trail loopt eerst door de gemeente Raab en gaat verder in Kleinpireth via Patrichsham en Aichet naar St. Zowel de parochiekerk (17e eeuw) als de bijkerk St. Jakob (15e eeuw), die beide volledig gerenoveerd zijn en overdag open zijn, zijn een bezoek waard.
Twee herbergen in het dorpscentrum en drie kleinere restaurants nodigen je uit om te stoppen voor een snack of een goede maaltijd.