Silberlinde

Lat. Naam: Tilia tomentosa
Geplant rond 1970
Familie: Mallow familie
Herkomst: De plant komt uit Zuidoost-Europa en verspreidt zich op natuurlijke wijze van Oekraïne tot Klein-Azië.
Bladverliezende, statige boom tot ongeveer 30 meter hoog.
De bladeren zijn schuin-hartvormig met scherp gezaagde randen, de onderkant is zilverwit gevilt, daarom staat hij bekend als de zilverlinde in tegenstelling tot de zomer- en winterlinde met groene bladeren.
De Latijnse naam "Tilia" is afgeleid van het woord "vleugel", dat verwijst naar het uiterlijk van het bloemschutblad. Het woord linde is ook verwant aan het Latijnse "lentus", wat zacht, buigzaam en taai betekent.
Duizenden veld- en plaatsnamen doen denken aan lindebomen. Vaak vind je veldmonumenten zoals kruisen, grensstenen of kapelletjes in de buurt van machtige lindebomen.
Lindebomen in volksliedjes:

Het lied "Am Brunnen vor dem Tore" (tekst van Wilhelm Müller en melodie van Franz Schubert) luidt:
Bij de fontein buiten de poort staat een lindeboom:
Ik droom menig zoete droom in zijn schaduw;
Ik knip menig lief woord in zijn bast;
Ik werd er altijd naartoe getrokken in vreugde en verdriet.

In het eerste couplet van het bekende Duitse volkslied "Kein schöner Land" ("Geen mooier land") uit deze periode wordt de lindeboom genoemd als ontmoetingsplaats:

Kein schöner Land in dieser Zeit,
dan het onze ver en ver weg.
Waar we elkaar vinden
Onder de lindebomen
in de avond.