Kapuzinerkirche

Het kerkje "am Berg" heeft een lange traditie. Het werd vernoemd naar de paters kapucijnen, die hier vele, vele jaren werkten in de geest van hun stichter, de heilige Franciscus van Assisi. Het werk van de broeders in hun bruine gewaden was diep geworteld in de mensen. Ze versterkten de gelovigen, deelden vreugde en lijden en waren zo bemiddelaars en herauten van een levende religiositeit in de geest van het evangelie en de stichter van hun orde.
Reden genoeg om hier verslag te doen van het weldadige werk van de kapucijnen in Ried.

Uit documenten blijkt dat er al tijdens de Dertigjarige Oorlog kapucijner paters in Ried waren. De eerste steen voor een klooster werd in 1644 gelegd op de zogenaamde Ledererberg, die daarna Engelsberg werd genoemd en nu bij iedereen in Ried en omgeving bekend staat als Kapuzinerberg. Al in 1645 konden de eerste priesters hun intrek nemen en beginnen met hun werk voor de lokale bevolking. 140 jaar lang deden ze veel goeds en verdienden ze de liefde en dankbaarheid van de inwoners van Ried, maar dit kon niet zo doorgaan. In 1785 werden de kapucijnen voor het eerst per decreet "met pensioen" gestuurd en werd het klooster opgeheven.

Zelfs toen wilden de mensen van de kerk niet zonder "hun" kapucijnen zijn en ze voerden een krachtige campagne om het klooster te herstellen en van priesters te voorzien. In 1862 was het zover en namen drie paters en een broeder hun intrek in de kloostermuren.

Een grote sprong in de tijd tot 1986, toen een nieuw, zeer gezegend tijdperk begon op de Kapuzinerberg met een nieuwe voogd: pater Berthold Brandl nam op 1 september het klooster op de Kapuzinerberg over. Onder zijn zorgvuldige leiding en met de steun van zijn confraters werden vele pastorale activiteiten uitgevoerd, zoals biechten, bejaarden en zieken verzorgen, assisteren bij de mis, leiding geven aan de Derde Orde, schoolmissen organiseren voor de zusters Franciscanessen HS, en nog veel meer.

De liefdevolle, open en zeer hartelijke houding van de paters kapucijnen sprak ook veel jonge gezinnen aan, en op initiatief van pater Berthold en mevrouw Gerda Ransmayr werden er speciale "gezinsmissen" georganiseerd, die tot op de dag van vandaag populair zijn.

Er gebeurden nog veel meer dingen tijdens de jaren van pater Bertholds curatorschap, maar één gebeurtenis in het bijzonder verdient speciale vermelding: tijdens een Zäzilienjause in november 1989 werd pater Berthold benaderd door Ernst Hartl met het idee om een veldmis te organiseren, gevolgd door een feest in de kloostertuin, die tot dan toe nooit open was geweest. Na veel twijfelen, levendige discussies en veel nadenken werd het eerste KLOSTERFEST gehouden op 16 juni 1990! Met de hulp van vele enthousiaste vrijwilligers werd het een succesvolle première en tot op de dag van vandaag zouden er elk jaar nog vele prachtige kloosterfestivals volgen.

In al de jaren van hun werk hebben de paters kunnen genieten van een grote groep "kapucijner vrienden" die hen hebben gesteund en gewaardeerd. Het pastorale werk van deze paters in hun bruine gewaden is niet zichtbaar van buitenaf, maar diep geworteld in de mensen; ze sterken de gelovigen en delen vreugde en verdriet met alle mensen.

Met steeds minder nieuwe rekruten voor de orde herhaalde de geschiedenis zich uiteindelijk en in de herfst van 2010 werden de priesters voor de tweede keer "met pensioen gestuurd" en werd het klooster gesloten. Alleen pater Berthold (op de foto helemaal linksboven) bleef in Ried en is ondanks zijn hoge leeftijd nog steeds een centrum van geestelijk leven in de gemeenschap op de Kapuzinerberg.