Startplatz Aschach

In de herberg in Aschach zei men graag dat de duivel graag door het Bäckergassl reed. Geen wonder dat de boeren een gebed naar de hemel stuurden zodra ze uit de stal stapten.
Ze stapten uit de melkstal. Op één na: een jonge knaap vond bidden maar niks. "Dat is voor bijgelovige mensen, ik ben zelf al vergeten hoe het moet," zei hij en lachte, "laat de duivel me maar komen halen, ik geef hem er een met mijn blote hand zodat hij op zijn kont belandt." Op een dag had de jongen iets te diep in het glaasje gekeken. Hij stapte op wankele benen uit de woonkamer en liep door het steegje van de bakker. Er kwam een kar voorbij; de boer remde voor hem af en liet de jongen erop klimmen. Maar na een tijdje voelde hij zich ongemakkelijk.
Zaten er echt geen paarden voor? En waarom droeg de koetsier een zwarte jurk? De jongen werd overmand door angst. In zijn nood kon hij niets beters bedenken dan te bidden. De allereerste "Gsatzl" (zin) maakte nogal wat lawaai.
lawaai. Hij belandde op het zitvlak van zijn broek midden op de weg. Maar de kar denderde snel weg.