Walcher- und Färbergraben

Het is eigenlijk een doorlopende gracht die in het oosten van het stadscentrum is gegraven en wordt gescheiden door een stenen brug. Ten tijde van de stichting van de stad waren deze grachten, samen met de bijna volledig gedempte Hundsgraben aan de oostkant, de beschermende grachten van de jonge stad. De Walchergraben, het westelijke deel van de gedeelde gracht, dankt zijn naam aan de lakenmolens die er stonden. In de vorige eeuw werd in deze gracht een maalderij gebouwd en de gracht kreeg de naam "Schleifmühlgraben". Deze naam is vandaag de dag nog steeds van toepassing.

Door beide sloten stroomt de stadsbeek, die vroeger zeer rijk was aan vis en nuttig was voor veel ambachtslieden in de stad. De beek dreef verschillende molens aan en stelde leerbewerkers in staat om hun dierenhuiden van water te voorzien. Paarden werden bij de vijver schoongemaakt en uiteindelijk diende het de ververs bij hun werk. Maar eerst werd het water gebruikt voor de drie badhuizen van Braunau. Het water werd gebruikt om het lichaam te reinigen, maar het vuile water werd terug naar de bodem geleid. De oude watertoren met het bronhuis staat in de Färbergraben. Een groot waterrad werd gebruikt om het water van de stadsbeek naar de watertoren te pompen, waarna het door open buizen naar de huizen op het stadsplein werd geleid als bedrijfswater. Omdat het water door het verschillende gebruik absoluut niet zuiver was, had het nooit als drinkwater gebruikt mogen worden, zelfs niet volgens de waterverordening van 1517. Omdat het toch werd gebruikt, waren er herhaaldelijk grote epidemieën in de stad.