Ehem. Franziskanerkloster Suben
Suben, Oberösterreich, Österreich
Suben Abbey ligt aan de oostelijke oever van de rivier de Inn op een natuurlijk beschermde landtong gevormd door de Suben stroom en de rivier de Inn. Er was hier waarschijnlijk een Keltische, pre-Germaanse nederzetting. Later was er een Romeinse versterking om de Inn te beschermen. In de 11e eeuw waren grote delen van het gebied aan de Beneden-Inn in het bezit van de graven van Formbach (Vornbach), die op de plaats van de Romeinse vestingwerken een kasteel met de kerk van St. Lambert bouwden, vergelijkbaar met het naburige Vornbach. Rond het midden van de 11e eeuw werden de twee kastelen Suben en Vornbach door twee dochters van graaf Heinrich von Formbach omgebouwd tot wereldlijke stichtingen en begiftigd met bezittingen en rechten (Suben kreeg bijvoorbeeld het recht van doorgang over de Inn naar Schärding).
Suben werd gesticht door Tuta, volgens de legende als vervulling van een gelofte om hem te redden van een watersnood op de Inn. Tuta was later waarschijnlijk getrouwd met een lid van de Hongaarse koninklijke dynastie van de Arpaden - volgens de overlevering stamde ze zelfs zelf af van de Hongaarse koninklijke familie (volgens het grafschrift in de kapittelkerk, dat ten onrechte 1136 als haar sterfjaar vermeldt). De stichting van Tuta raakte echter al snel weer in verval, totdat een zoon van graaf Udalschalk von Formbach, de belangrijke kerkhervormer Altmann (bisschop van Trente van 1124 tot 1149), het klooster hielp een solide economische basis te leggen: dit werd bereikt door grote schenkingen in het Innviertel, Karinthië, Stiermarken en de regio Wachau.
Rond 1144 schonk bisschop Altmann het klooster aan het domkapittel van Salzburg voor de vestiging van een Augustijner kanunnikenklooster. De kolonisatie vond mogelijk plaats vanuit Aldersbach. Suben kreeg belangrijke privileges van Salzburg en van de Beierse en Babenbergse hertogen, bijv. tolvrijheden, maar de economische ontwikkeling bleef onbeduidend omdat er bijna geen parochies (Taufkirchen, Raab, Zell im Pramtal) in het klooster werden opgenomen.
Er is nauwelijks iets bekend over de interne ontwikkeling van het klooster, omdat de meeste documenten verloren zijn gegaan. De periode tussen de Dertigjarige Oorlog en de afschaffing was de bloeiperiode van Suben, vooral dankzij de persoonlijkheden van de provoosts. Proost Scharrer (1676 - 1696) kreeg in 1684 van de paus het recht om de pontificalen te gebruiken. Zijn opvolger Gregor Raiffauer (1696 - 1720), de "Derde Stichter", liet de verwaarloosde kloostergebouwen herbouwen. Onder de provoost Ildefons Schalkhammer (1763 - 67) en Wilhelm Weber, de laatste provoost (1767-84), werd de kerk herbouwd en gefinancierd met fondsen uit de landbouw en wijnindustrie. Op 6 maart 1784 werd de abdij door keizer Jozef II opgeheven en onder controle van de naburige abdij Reichersberg geplaatst; in 1785 werd de collegiale kerk tot parochiekerk benoemd en in 1790 ontving de vicaris-generaal van het nieuw opgerichte bisdom Linz de inkomsten.
In 1810 werd het Innviertel tijdelijk teruggegeven aan Beieren. Napoleon kende de afgeschafte kloosters toe aan verdienstelijke militaire leiders; generaal prins Wrede ontving Suben. Er was echter weinig interesse voor dit landgoed en daarom werd het in 1854/56 verkocht. Het dorp werd als politieke gemeenschap gescheiden van het klooster, de 145 hectare kloosterbos werden geveild aan boeren en het gebouw werd verkocht aan het k.k. Penitentiair Fonds. Penitentiair Fonds. Aanvankelijk hadden de Zusters van de Goede Herder de leiding over de vrouwengevangenis. Pastorale zorg werd verleend door de Franciscaanse orde. In 1865 verhuisden de zusters naar het voormalige klooster Baumgartenberg en nam de staat het beheer van de strafinrichting over. Op 13 augustus 1866 werd de instelling omgebouwd tot een penitentiaire inrichting voor mannen; in 1932 werd het omgebouwd tot een werkhuis voor mannen; in 1975 werd het omgebouwd tot een penitentiaire inrichting voor mannen; momenteel wordt het geëxploiteerd als gevangenis.
De parochiekerk kan op elk moment van de dag worden bezocht.
Suben werd gesticht door Tuta, volgens de legende als vervulling van een gelofte om hem te redden van een watersnood op de Inn. Tuta was later waarschijnlijk getrouwd met een lid van de Hongaarse koninklijke dynastie van de Arpaden - volgens de overlevering stamde ze zelfs zelf af van de Hongaarse koninklijke familie (volgens het grafschrift in de kapittelkerk, dat ten onrechte 1136 als haar sterfjaar vermeldt). De stichting van Tuta raakte echter al snel weer in verval, totdat een zoon van graaf Udalschalk von Formbach, de belangrijke kerkhervormer Altmann (bisschop van Trente van 1124 tot 1149), het klooster hielp een solide economische basis te leggen: dit werd bereikt door grote schenkingen in het Innviertel, Karinthië, Stiermarken en de regio Wachau.
Rond 1144 schonk bisschop Altmann het klooster aan het domkapittel van Salzburg voor de vestiging van een Augustijner kanunnikenklooster. De kolonisatie vond mogelijk plaats vanuit Aldersbach. Suben kreeg belangrijke privileges van Salzburg en van de Beierse en Babenbergse hertogen, bijv. tolvrijheden, maar de economische ontwikkeling bleef onbeduidend omdat er bijna geen parochies (Taufkirchen, Raab, Zell im Pramtal) in het klooster werden opgenomen.
Er is nauwelijks iets bekend over de interne ontwikkeling van het klooster, omdat de meeste documenten verloren zijn gegaan. De periode tussen de Dertigjarige Oorlog en de afschaffing was de bloeiperiode van Suben, vooral dankzij de persoonlijkheden van de provoosts. Proost Scharrer (1676 - 1696) kreeg in 1684 van de paus het recht om de pontificalen te gebruiken. Zijn opvolger Gregor Raiffauer (1696 - 1720), de "Derde Stichter", liet de verwaarloosde kloostergebouwen herbouwen. Onder de provoost Ildefons Schalkhammer (1763 - 67) en Wilhelm Weber, de laatste provoost (1767-84), werd de kerk herbouwd en gefinancierd met fondsen uit de landbouw en wijnindustrie. Op 6 maart 1784 werd de abdij door keizer Jozef II opgeheven en onder controle van de naburige abdij Reichersberg geplaatst; in 1785 werd de collegiale kerk tot parochiekerk benoemd en in 1790 ontving de vicaris-generaal van het nieuw opgerichte bisdom Linz de inkomsten.
In 1810 werd het Innviertel tijdelijk teruggegeven aan Beieren. Napoleon kende de afgeschafte kloosters toe aan verdienstelijke militaire leiders; generaal prins Wrede ontving Suben. Er was echter weinig interesse voor dit landgoed en daarom werd het in 1854/56 verkocht. Het dorp werd als politieke gemeenschap gescheiden van het klooster, de 145 hectare kloosterbos werden geveild aan boeren en het gebouw werd verkocht aan het k.k. Penitentiair Fonds. Penitentiair Fonds. Aanvankelijk hadden de Zusters van de Goede Herder de leiding over de vrouwengevangenis. Pastorale zorg werd verleend door de Franciscaanse orde. In 1865 verhuisden de zusters naar het voormalige klooster Baumgartenberg en nam de staat het beheer van de strafinrichting over. Op 13 augustus 1866 werd de instelling omgebouwd tot een penitentiaire inrichting voor mannen; in 1932 werd het omgebouwd tot een werkhuis voor mannen; in 1975 werd het omgebouwd tot een penitentiaire inrichting voor mannen; momenteel wordt het geëxploiteerd als gevangenis.
De parochiekerk kan op elk moment van de dag worden bezocht.
Wendt u zich voor informatie tot het contact.