Bruckweg

De Bruckweg op de Leitensteig

Samen met het Hausruckwald vormt het Kobernaußerwald met 360 km² het grootste aaneengesloten commerciële bos van Oostenrijk.

Door de gunstige toegankelijkheid was het al vroeg geschikt voor bewoning aan de randen. Het werd door ontginning gereduceerd tot zijn huidige omvang. Plaatsnamen als Roith, Reith, Edt, Brandstatt of Brast wijzen op de oorsprong van de ontginning. De vroegste artefacten die in de gemeente Waldzell zijn gevonden, dateren uit de Hallstatt-periode rond 500 voor Christus.

Tot ongeveer 1600 werd het Kobernaußerwald alleen in de randgebieden ontgonnen. De eerste paden door het Kobernaußerwald werden echter aangelegd door Romeinen op doorreis rond 200 na Christus. De grens tussen Beieren en Oostenrijk scheidde de Hausruck van Oostenrijk tot 1779, toen de gemeente Waldzell tot de Beierse Mattiggau behoorde.

De Schranne, ongeveer twee kilometer ten zuiden daarvan, was een belangrijke grenspost en een belangrijk verzamelpunt voor de tienden (belastingen). In 1779 werd het Kobernaußerwald (dat toen Hohnhart heette) samen met het Innviertel onderdeel van Oostenrijk en werd het een staatsbos. De administratie verhuisde van het dorp Höhnhart naar het gehucht Kobernaußen. Vanaf ongeveer 1840 werd de naam Kobernaußerwald ingeburgerd. Keizer Franz Josef I verklaarde het kerngebied van het staatsbos in 1868 tot Habsburgs familiebezit. De bosgebieden aan de rand werden verkocht aan particulieren of de bestaande houtverwervingsrechten werden betaald.

De vier kilometer lange Bruckweg loopt van Wirmling via de Leitensteig naar de Josefitafel bij de Schranne. Omdat dit pad grotendeels op de heuvelrug op een hoogte van 700 tot 734 meter is aangelegd, blijft het water in de rijsporen staan. Daarom werden deze gebieden aangelegd met 220 cm lange vurenhouten rondellen met een diameter van 15 tot 22 cm die haaks op de rijrichting werden gelegd en met zand werden gevoegd.

Rond 1950 was het "Bruck" nog volledig intact. Daarna vervingen zware voertuigen de paardenkarren. De brug stortte in en werd geleidelijk aan bedekt met ballast. Slechts op enkele plaatsen steken de balken nog uit. Om de herinnering aan de oorspronkelijke Bruckweg te bewaren, werd hier een klein deel gereconstrueerd met steun van de Österreichische Bundesforste AG en de gemeente Waldzell.