Lern- und Gedenkort Schloss Hartheim

Leren, herinneren en herdenken - op de voormalige plek van de nazi-euthanasiemisdaden op kasteel Hartheim in Alkoven bij Linz (district Eferding).
Aan het einde van de 19e eeuw schonk de toenmalige eigenaar Camillo Prince Starhemberg het renaissancekasteel Hartheim aan de "Liefdadigheidsvereniging van de Staat Oberösterreich" (tegenwoordig: Vereniging voor Sociale Initiatieven), die er vervolgens een verpleeghuis voor geestelijk en meervoudig gehandicapte mensen vestigde. In 1939 werd de vereniging onteigend door de nationaalsocialisten en werd het kasteel omgebouwd tot een van de in totaal zes moordcentra van "Aktion T4", waarin tussen 1940 en 1944 ongeveer 30.000 mensen werden vermoord die door de nationaalsocialisten waren geclassificeerd als "onwaardig voor het leven".

De slachtoffers in Hartheim waren onder andere gehandicapten, geesteszieken, concentratiekampgevangenen en dwangarbeiders. Na 1945 werd het kasteel gebruikt als woonhuis.

In 1969 werd er voor het eerst een gedenkteken opgericht door de liefdadigheidsvereniging van de deelstaat Oberösterreich in de kamers die hadden gediend als ontvangstruimte en gaskamer in het moordcentrum.

In 1995 werd de vereniging Schloss Hartheim opgericht met als doel het creëren van een geschikte plaats voor herdenking, herdenking en maatschappelijk debat over de voorwaarden en gevolgen van eugenetica en nationaalsocialistische euthanasie in het kasteel.

In 1997 besloten de provincie Oberösterreich en de Provinciale Liefdadigheidsvereniging van Oberösterreich om de renovatie van het kasteel te combineren met een nieuw concept.

In 2003 werd geld van de deelstaat Oberösterreich en de federale overheid gebruikt om het leer- en herinneringscentrum van kasteel Hartheim op te richten met de gedenkplaats en de tentoonstelling "Waarde van het leven".

Sindsdien bestaat de gedenkplaats in het leer- en herinneringscentrum op Schloss Hartheim uit de historische kamers van de moorden en documentatieruimtes, waar bezoekers uitgebreide historische informatie krijgen over nazi-euthanasie enerzijds en de feitelijke procedures op Schloss Hartheim anderzijds.

De tentoonstelling "Waarde van het leven" op de eerste verdieping van het kasteel gaat over de kijk van de maatschappij op mensen en de vraag hoe er wordt/werd omgegaan met mensen die om fysieke of psychologische redenen als "onbruikbaar" worden/werd gedefinieerd.
Nauw hiermee verbonden zijn de vragen hoe en door wie deze definitie wordt gemaakt, welke ideeën en vertogen van standaardisatie en optimalisatie de overhand hebben, hoe pogingen worden ondernomen om deze sociaal en door de staat te implementeren en hoe daarentegen benaderingen gebaseerd op mensenrechten, democratie en inclusie vorm zouden kunnen krijgen. Het verhaal van de tentoonstelling beslaat de periode van de Verlichting tot nu.