Burgruine Falkenstein

Het Falkensteiner kasteelcomplex was de belangrijkste adellijke residentie in het hoger gelegen Mühlviertel.

Wij vragen om uw begrip voor de afzetting van het burchtgebied.
De vereniging voor de redding van de ruïne Falkenstein vraagt alle bezoekers van de ruïne Falkenstein begrip voor het feit dat het binnenste gedeelte van het kasteelterrein alleen tijdens de renovatieweekenden mag worden betreden.
Het enige doel van de lopende conserveringswerkzaamheden is om het hele kasteelgebied weer veilig te maken voor het publiek om doorheen te lopen en te bewonderen.
Op dit moment is het veel te gevaarlijk vanwege onbeveiligde delen in het kasteel en er is zelfs levensgevaar in sommige delen!
Vanaf de 13e eeuw werd de ontginning en bewoning van het Boven-Mühlviertel vanuit dit gebied gestimuleerd. De beroemde abdij Schlägl/Böhmerwald werd ook gesticht door de Falkensteiners. Tegenwoordig is Falkenstein een ruïne die steeds meer in verval raakt. De overblijfselen van de muren geven een idee van hoe groot en machtig het kasteel eeuwen geleden was. De enorme watertoren uit de 15e eeuw is gered van verval door een initiatief.

De stichtingslegende van Falkenstein
Vele honderden jaren geleden leefde de machtige familie van de graven van Peilstein in het hoger gelegen Mühlviertel. De graaf, waarover de legende vertelt, was een gepassioneerd jager. Hij bezat verschillende waardevolle jachtvalken. Hun zorg werd toevertrouwd aan de edele jongens Rudger en Ralf. Ze waren goede vrienden. Op een dag verloor Rudger helaas de favoriete valk van de graaf. De graaf was woedend en dreigde de jongen te laten doden als de valk niet binnen drie dagen teruggebracht zou worden. Omdat Ralf zijn vriend niet in de steek wilde laten, struinden ze samen bijna het hele jachtgebied van de graaf af. Ze vonden de valk niet. Ze vonden de valk niet. Wanhopig en wanhopig gaf Rudger op de avond van de laatste dag de zoektocht op en keerde terug naar het kasteel van zijn meester. Ralf zette de zoektocht echter voort. Terwijl Rudger zijn laatste nacht in de kerker van het kasteel doorbracht, zwierf Ralf alleen door het bos in de maanverlichte nacht. Hij trok zich niets aan van de doornen die zijn kleed aan flarden scheurden en liet zich niet afschrikken door het gehuil van de roofzuchtige wolven. Hij floot zachtjes om de valk te lokken en liep verder.

In de vallei van de beek Ranna beklom hij een rots om beter rond te kunnen kijken. Toen zag hij de valk vlak voor zich. Ralf lokte hem met zijn gebruikelijke roep. De verdwaalde vogel liet zich gewillig vangen. Ralf verheugde zich - nu kon hij zijn dierbare vriend redden. Hij ging snel op weg naar huis. De ochtend was al aangebroken toen hij eindelijk het kasteel van zijn meester voor zich zag. De zon kwam op toen hij de kasteelpoort naderde. Ademloos en uitgeput haastte hij zich de binnenplaats van het kasteel op - en zag zijn vriend. Hij stond vastgebonden en stond op het punt om vastgebonden te worden aan de staart van een wild zwart paard. Ralf schreeuwde het uit. Toen zag de graaf hem. Hij zag de valk en zijn woede was onmiddellijk gestild. Rudger werd uit zijn boeien bevrijd. Huilend van vreugde omhelsden de vrienden elkaar. De graaf liet Ralf hem de plek tonen waar de valk gevonden was. De Peilsteiner hield erg van het gebied. Daarom liet hij op de rots een kasteel bouwen en noemde het Falkenstein. In de toekomst werd zijn familie "Falkensteiner" genoemd naar het kasteel. In de 13e eeuw begonnen de Falkensteins met hun ontginnings- en vestigingsactiviteiten in de richting van het Boheemse Woud vanuit het ontwikkelde gebied rond Falkenstein. Op 29 juli 1218 stichtte Calhoch II von Falkenstein het klooster Schlägl op de Große Mühl aan de voet van het Boheemse Woud.


De ruïnes van kasteel Falkenstein redden
Sinds drie jaar worden er in Hofkirchen i. M. grote inspanningen geleverd om de volledige instorting van de internationaal bekende kasteelruïne Falkenstein te voorkomen.

Meer dan 40 relevante geïnteresseerden en experts zijn zeer gemotiveerd om te helpen bij de reddingsoperatie voor kasteel Falkenstein. De vrijwilligers varieerden van academische kunstkenners en technici tot kunstenaars, studenten, leraren en geschoolde ambachtslieden.
Sindsdien hebben de individuele ruïne redders een homogeen team gevormd dat graag samenwerkt tussen de oude muren. In het algemeen is er grote vooruitgang geboekt bij het behoud van de unieke oude muren. In nauwe samenwerking met het Federale Monumentenbureau werkt het team stap voor stap aan het gemeenschappelijke doel om verder verval van het 800 jaar oude kasteelcomplex te voorkomen. Dit jaar hebben de vrijwilligers tot half oktober in totaal 10 werkweekenden op locatie doorgebracht. Naast de vier vaste focusweekenden werkten verschillende activisten ook individueel tijdens nog eens zes weekenden.

Kasteel Falkenstein ligt aan de basis van de bewoningsgeschiedenis van het Mühlviertel en de aangrenzende Beierse en Boheemse regio's.

De ruïnes van Falkenstein werden geschonken door de bisschoppen van Passau. Het doel was om de omliggende regio te ontruimen, waaronder delen van Beieren en Bohemen. Zawisch von Falkenstein was de beroemdste telg van de dynastie en volgde aan het einde van de Hoge Middeleeuwen koning Ottokar van Bohemen op. Hij werd vervolgens onthoofd in Hluboka en begraven in het Boheemse klooster van Hohenfurt. Het beroemde Zawisch kruis wordt bewaard in de abdij van Hohenfurt in Bohemen en vormt het middelpunt van de bilaterale provinciale tentoonstelling Oberösterreich in 2013. 800 jaar geleden stichtte Calhoch von Falkenstein de abdij Schlägl, die met recht het culturele centrum van het district Rohrbach genoemd kan worden.

Na een tamelijk rustige sluimerperiode in de afgelopen 15 jaar geniet het Falkensteiner slotcomplex weer grote populariteit dankzij regelmatige conservatieactiviteiten. Ouderen, gezinnen, toeristen en schoolklassen voelen zich in gelijke mate aangetrokken tot de oude muren en zijn blij met het onvermoeibare vrijwilligerswerk om het definitieve verval van dit unieke monumentale juweel en venster op de late Middeleeuwen en andere eeuwen te voorkomen.