Filialkirche St. Nikola

De St-Niklaaskerk stamt uit de 12e/13e eeuw en is oorspronkelijk gebouwd in gotische stijl. Door de ligging - precies op de voormalige grens tussen Oostenrijk en Beieren - heeft de kerk een bewogen en soms turbulente geschiedenis. Tijdens de onrust van de Dertigjarige Oorlog verpandde keizer Ferdinand II in 1620 het Land ob der Enns aan zijn bondgenoot Maximiliaan I van Beieren als oorlogsvergoeding. Toen hij op 3 juli 1620 met zijn troepen het land binnenmarcheerde, verzetten de boeren zich en luidden de klokken van St. Als gevolg hiervan verwoestten de Beierse troepen - samen met 118 andere gebouwen - de kerk volledig, waardoor alleen de funderingsmuren overeind bleven. Nikola bleef tientallen jaren een ruïne. Pas in 1701, nadat "het kerkje door de storm volledig verwoest en een hoop stenen geworden was", begon pastoor Dr. Philipp Heinrich met de wederopbouw, hoewel het ordinariaat in Passau zijn verzoek om een lening van 500 tot 600 gulden afwees. Dankzij de hulp en vrijgevigheid van de lokale bevolking kon de kerk echter in 1702 opnieuw worden ingewijd. Ze werd echter zes meter korter gebouwd en er werden noktorentjes gebruikt in plaats van de toren. In 1799 was er groot onderhoud nodig aan het gebouw en in 1862 werd de kerk volledig gerestaureerd voor een bedrag van 1.400 gulden, dat opnieuw grotendeels door de bevolking werd opgebracht. Pater Lengauer, die een grote beschermheer van St Nikola was, doneerde een aanzienlijke 300 gulden. Verdere renovatiewerkzaamheden werden uitgevoerd in 1889 en 1906. Door de twee wereldoorlogen en de algemene wederopbouw leek de bijkerk vergeten en langzaam maar zeker in verval te raken. Maar net als in het verleden werden er vrienden en mecenassen gevonden die samen met pastoor Mgr. Johann Kaltseis de kerk nieuw leven inbliezen. In 1973 werd een werkcomité opgericht om de restauratie van het kerkje op zich te nemen. Opnieuw nam de bevolking een aanzienlijk deel van het werk op zich en in 1979 was de St Nikola's volledig gerenoveerd. De kosten bedroegen in totaal 1,2 miljoen schilling. De kerk heeft één schip en drie traveeën, waarvan de travee in het westen werd verbreed. Het hoogaltaar werd rond 1700 gemaakt, het altaarstuk van Sint Nicolaas uit 1862 werd geschilderd door Franz Straußenberger uit Ried im Innkreis. Het altaarstuk wordt omlijst door de heilige Wolfgang en Maria Magdalena met de heilige Severin. Johannes de Doper en Johannes de Evangelist zijn afgebeeld op het middenstuk en Petrus en Paulus op de twee zijdeuren. Het stucwerk dateert van rond 1600, de preekstoel van 1700 en de kruiswegstaties van 1845. Voor de kerk ligt een massief blok kwartsietconglomeraat - hier bekend als de "Wildlingstein" of "Limberiga Wüdling" (afgeleid van de Limberg). Er wordt gezegd dat de steen ooit dienst deed als oogput.